Vreugde en verdriet gaan deze dagen hand en hand in onze gemeenschap.

We voelen grote dankbaarheid en erkenning nu Vicaris-generaal Emmanuel Ikeobi, tot nader order, het ambt van titulair priester van onze kerk opneemt. Zijn bereidheid om deze verantwoordelijkheid op zich te nemen betekent bijzonder veel voor ons, zeker in deze tijd van overgang en heroriëntatie. Het biedt onze gemeenschap niet alleen continuiteit maar ook bemoediging.

We nemen ook afscheid van Eerwaarde Heer Pierre François als priester in onze parochie. We doen het met dankbaarheid, met respect, en met een vleugje weemoed. Sinds 2005 – dus meer dan twintig jaar – is hij verbonden met onze Sint-Jacobskerk. Een vaste waarde, een vertrouwd gezicht, een geestelijke gids door de seizoenen van het jaar en van het leven.

We willen hem bijzonder danken voor zijn inzet rond Sacramentsdag en de processie. Hoe hij jaar na jaar, met zorg en overtuiging, deze dag voorbereidde, mee vormgaf en liet groeien tot een hoogdag van geloof en gemeenschap.

Ook zijn beschikbaarheid voor het sacrament van de biecht zullen velen niet vergeten. In een tijd waarin stilte schaars is en bezinning vaak verdrongen wordt, bleef hij mensen verwelkomen met mildheid, discretie en een luisterend oor en gaf hen ruimte om terug te keren, te herbeginnen, te groeien in genade.

Hij krijgt vanaf 1 september een nieuwe opdracht in Parijs. Hij kreeg de schelp van Sint-Jacob als een symbool van onderweg zijn, van blijven zoeken, blijven dienen, blijven hopen. Want elke pelgrim weet: de weg is nooit af. En soms voert ze naar onbekende oorden, maar altijd met het vertrouwen dat God meegaat.

Dank u voor alles wat u gaf. Dank u voor uw jarenlange aanwezigheid in ons midden. Ga met Gods zegen en weet: de deuren van Sint-Jacob zullen altijd voor u openstaan.